Verloren (zelf)vertrouwen – review van Jaap
Allereerst zal ik me even voorstellen. Ik ben Vera, 18 jaar en ik ben student aan de Hogeschool Utrecht. Als ik nu terug kijk naar wat ik heb opgeschreven op mijn intakeformulier en dat vergelijk met hoe ik me daar nu bij voel, is er een hoop veranderd. Ik herken de inhoud, en ik weet ook nog exact hoe ik me toen der tijd voelde, maar dat is verleden tijd.
Ik studeerde drie kwart jaar toen ik door had dat er iets niet goed met mij ging. Ik was zo bang om te falen waardoor ik faalde. Ik kreeg daardoor veel stress van school en van andere factoren. Omdat zo’n beetje alles mislukte waar ik voor werkte begon ik aan mezelf te twijfelen. Ik was negatief over mezelf en stond stijf van de stress. De negatieve gedachtes werkte alleen maar meer in mijn tegendeel, waardoor ik in een spiraal raakte die alleen maar dieper en dieper naar beneden ging.
Mijn ouders, die verhalen van een kennis hadden gehoord, kwamen met de oplossing om naar Tesso Holst te gaan. De sessies waren intensief, maar nu heb ik wel door waarom ik zo dacht over mezelf. Ook begrijp ik mezelf beter door de sessies. Ik weet waar bepaalde gedachtes en kwalen vandaan komen. Of eigenlijk kwamen, want van die gedachtes en kwalen heb ik geen last meer. Met elke sessie die ik heb gehad werd ik vrolijker, positiever tegenover mijzelf en positiever tegenover het leven.
Op school is de rust ook terug gekomen. Ik ben zelfverzekerd en heb geen stress meer waardoor mijn cijfers beter zijn geworden. Ik word niet meer boos op mezelf als ik iets niet heb gehaald. Vrienden van mij merken het verschil in mij, en zijn daar blij mee. Ik laat vaker mijn mening horen, wat een verschil was met voorheen. Mijn vrienden moesten daar wel even aan wennen, maar ze zijn er erg blij mee dat ik nu opener ben. En natuurlijk ben ik zelf ook erg blij met deze verandering.
Ook adem ik een stuk vrijer, want de angst was op mijn longen geslagen wat mijn ademhaling belemmerde. Ik dans inmiddels meer dan 10 jaar en voordat ik begon aan deze therapie wilde ik er eigenlijk mee stoppen. Doordat ik één uur lang naar mezelf moest kijken in de spiegel, wat ik absoluut niet kon, had ik minder zin in dansen. En ook mijn ademhaling werkte tegen. Na de sessies kon ik weer naar mezelf kijken en beleef ik weer het plezier in de dansles.
Kortom, door de sessies ben ik een vrolijkere, positievere, gelukkigere versie van mijzelf. Ik begrijp mijn verleden, ben blij met het heden en ben klaar voor wat mij te wachten staat in de toekomst.